EKSPERYMENT: RURA

Poproś dwóch przyjaciół (B i C), aby ci (A) pomogli.

Będziesz potrzebował papierowej rury. Obetnij dno papierowej torby, albo weź duży arkusz papieru i zlep jego końce taśmą tworząc rurę - dostatecznie dużą aby pasowała do waszych twarzy po obu jej końcach.

A i B siadają w oświetlonym miejscu, rozprostowują rurę i umieszczają swoje twarze w jej przeciwnych końcach. C powoli zadaje następujące pytania:

Opierając się na tym, co jest teraz dane (nie na tym, co pamiętasz czy sobie wyobrażasz) odpowiedz, ile twarzy jest teraz w rurze?
Czy twój koniec jest otwarty, czy zamknięty?
Stoicie twarzą w twarz, czy twarzą w nie-twarz?

A i B wyjmują głowy dla zaczerpnięcia powietrza i wkładają je z powrotem, a C zadaje dalsze pytania.

1.	Czy ta twarz jawiłaby się jako	forma	gdybyś ty nie był	pustką?
2.	"	cokolwiek	"	nie-rzeczą?
3.	"	kolorową	"	pozbawiony kolorów?
4.	"	nieprzezroczysta	"	przezroczysty?
5.	"	poruszającą się	"	nieporuszony?
6.	"	złożona	"	prosty?
7.	"	ograniczona	"	bez granic?
8.	"	zmieniającą się	"	niezmienny?

Po następnej przerwie powracają do rury po dalsze pytania:

Czy jesteś teraz (jako pierwsza osoba liczby pojedynczej czasu teraźniejszego) , rodzajem rzeczy, która mogłaby się zestarzeć czy ulec zniszczeniu, zacząć się lub skończyć?
Czy nie mogąc powiedzieć "Jestem tym, czy tamtym" możesz wciąż powiedzieć "Jestem"?
Kim lub Czym jest to nienarodzone i nieśmiertelne "Jestem"?

Przerwa

Czy możesz z siebie zrobić tutaj (z odległości 0 cm) coś podobnego do twojego partnera (w odległości 30 cm)?
Czy z twojego końca możesz znaleźć jakąś "materię" (głowę, twarz, oczy ...)?
Czy na drugim końcu możesz znaleźć jakąś "duszę", czy "świadomość"?
Czy nie żyłeś w podwójnym kłamstwie - przyznając świadomość tamtej twarzy i jakiejś twarzy tą świadomość?
Czy to podwójne udawanie nie mogłoby leżeć u podstaw twoich osobistych problemów w relacjach z innymi, wszystkich swoich problemów?

Przerwa

Czy widzisz tamtą twarz wyraźniej, bez lęku, wnikliwie, czy teraz jest jedynie kolorowym ruchomym kształtem?
Czy uważasz tamtą twarz za mniej godną miłości, czy teraz jest odczarowana, jest częścią wystroju?
Czy "dusza" jest podzielna i w jakimkolwiek stopniu mniej należąca do twojego partnera teraz, czy spogląda przez tamte oczy?
Czy swojemu partnerowi mogę teraz powiedzieć: "Twoja twarz jest niczym więcej, jak tylko twoim chwilowym wyglądem; jestem twoją wieczną Rzeczywistością"?
Czy możesz teraz powiedzieć wszystkim istotom wszędzie: "Tu jestem wami"?

Dla dalszych dociekań: Czy to, co odkryłeś w rurze jest prawdziwe poza nią, zawsze? Wyjdźcie z rury.